بررسی مقایسه‌ای کودکان چهار تا پنج سال دو‌زبانه ‌(ترک و فارسی‌زبان) و تک‏ زبانه ‌‌(فارسی‌زبان) در درک و کاربرد عبارات استعاری بدن‌مند

در مواجهة پژوهشگر با کودکان دوزبانة مهدکودک­ها مشاهده شد که این کودکان اگرچه تلاش بسیاری در کاربرد درست قواعد زبانی دارند، اما نمی‌توانند مانند کودکان تک­زبانة  فارسی‌زبان در درک و کاربرد عبارات استعاری زبان‌ فارسی موفق باشند. به همین سبب پژوهش حاضر سعی دارد در چارچوب زبان‏شناسی اجتماعی ـ شناختی، به بررسی عامل دوزبانگی در میزان درک و کاربرد عبارات استعاری این کودکان بپردازد. روش پژوهش حاضر توصیفی ـ آزمایشی است. شیوة پژوهش حاضر برگرفته ازشیوة  بیالکاـ‏پیکال (2003) می‌باشد. بنابر یافته‏ها، کودکان دوزبانه در پرسشنامة عبارات استعاریِ جاخالی معادل‏های بیشتری نسبت به کودکان تک‏زبانه بیان کردند. در آزمون کارت‌های دوتایی، کودکان دوزبانه در استعارة مزه با 50/3 بیش‏ترین امتیاز و استعارة صدا با 10/1 کم‏ترین امتیاز را داشته‏اند، اما کودکان تک‏زبانه‌ در استعارة لامسه با 16/2 کمترین امتیاز و استعارة مزه با 4 بیشترین امتیاز را کسب کرده‌اند. نتیجه‌ این که کودکان دوزبانه درکاربرد عبارات استعاری ضعیف‌تر از کودکان تک‏زبانه عمل‌کردند. کودکان دوزبانه در آزمون کارت‏های دوتایی، امتیازاتِ سطح سوم کاربرد نسبی را کسب کردند و کودکان تک‏زبانه امتیازات سطح چهارم یا کاربرد کامل را به دست آوردند.